Καλή σας νύχτα!

  

Όνειρα προσμονής να έχετε απόψε! 

Ερμηνεία για τους πέντε άρτους και τούς δύο ιχθείς του θαύματος του Ευαγγελίου

  

 

Οι πέντε άρτοι συμβολίζουν τις πέντε αισθήσεις, οι οποίες καθαγιαζονται από την μετοχή μας στην Θεία Κοινωνία. Συμβολίζουν επίσης και την Πεντάτευχο . Ο Χριστός παραλαμβάνει το ανεπαρκή Νόμο, τον πληρώνει και τον μεταμορφώνει σε χορταστική τροφή μέσα από το Ευαγγέλιο. Πέντε άρτοι είναι οι πέντε εποχές της ανθρωπότητας και οι διαθήκες των προφητών με τον Θεό και τον λαό Του. Αδάμ, Νώε, Αβραάμ, Μωυσής, Χριστός . 

Ο Χριστός πολλαπλασιάζει την Χάρη. Πέντε χιλιάδες το πλήθος των ανθρώπων. Δηλώνεται η επέκταση του αριθμού πέντε προς το απειρο, το αριφνητο, διότι η Εκκλησία θα επεκτείνεται σε πλάτος και σε πληθυσμό συνεχώς και όλοι αναρίθμητοι πιστοί θα τραφουν από το Θεοδοτο Σώμα. Άρτος είναι ο ιδιος ο Χριστός , αυτοσυστηνομενος ως Άρτος της Ζωής. 

Τρεις είναι οι πράξεις Του, πραγματοποιώντας το θαύμα. Εύχεται, κλα και διαμοιράζει. Η προσευχή αναφέρεται στον Πατέρα, η κλάση στην θυσία Του ως Αμνού, ο διαμοιρασμός στην ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, ο οποίος θα κατακλύσει τον κόσμο. Εδώ προτυπώνεται η Θεία Ευχαριστία και η Πεντηκοστή. Εικονίζεται σαφώς η κοινή ενέργεια της Αγίας Τριάδος.

Ιχθυς είναι το σύμβολο του Χριστού, ο οποίος πλέει μεσα στην θάλασσα της ανθρωπότητας αλλά δεν επηρεάζεται από την αλμυρά της αμαρτίας θαλασσα. Δύο είναι οι ιχθεις συμβολίζοντας την διττή φύση του Χριστού ανθρώπινη και Θεϊκή. Δύο είναι οι εποχές της ανθρώπινης ιστορίας. Προ και μετά Χριστόν. Ο Χριστός στέκεται στο κέντρο ενώνοντας τις δύο εποχές και πρωταγωνιστές στις δύο Διαθήκες, Παλαιά και Νέα. Δύο είναι οι λαοί της Εκκλησίας , οι οποίοι πρέπει να τραφουν και να ζήσουν, οι εξ Εθνών και οι εξ Ιουδαίων. 

Οι ιχθείς παραπέμπουν και στην άγρα των Αποστόλων και έχουν εκκλησιολογικη σημασία. Δύο φορές ο Χριστός φρόντισε για την θαυμαστή αλιεία. Δύο, όσο και οι ιχθείς του πολλαπλασιασμού. Την μία πριν την Ανάσταση για να καλέσει τους μαθητές. Την δεύτερη μετά την Ανάσταση για να τους αποστείλει στα έθνη. Δύο είναι και τα είδη του πολλαπλασιασμού: άρτος και ιχθύς. Το δύο είναι αντιθετικος συμβολισμός. Παριστάνει δύο πράγματα σε αντίθεση, όπως το φως και το σκότος, το ον και το μη ον. Ο Χριστός όμως αντιστρέφει την έννοια της αντίθεσης και πραγματοποιεί την ενότητα.

Ο Αύγουστος της Παναγίας: Φωτισμός, παραμυθία και καρποφορία στην προσευχή – Το μήνυμα του Μητροπολίτη Μεσογαίας κ. Νικολάου

 

Με συγκίνηση και θεολογική εμβάθυνση, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος απευθύνει το καθιερωμένο πνευματικό του μήνυμα για τον μήνα Αύγουστο, καλώντας τους πιστούς σε εσωτερική εγρήγορση και ουσιαστική καρποφορία στην προσευχή, μέσα από την παρουσία και τη μεσιτεία της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Επιμέλεια- ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 

Ο Αύγουστος, μήνας αφιερωμένος εξ ολοκλήρου στη Μητέρα του Κυρίου, προσφέρεται, όπως σημειώνει ο Σεβασμιώτατος, για να μεταβάλουμε τη δυσκολία της καθημερινότητας σε ευκαιρία πνευματικής αναγέννησης, μέσα από την Παναγία, που δεν είναι απλώς πρόσωπο της πίστης, αλλά καρδιά της Εκκλησίας και προσωπική καταφυγή κάθε ανθρώπου.

Η Παναγία: Το πρόσωπο που συνδέει ουρανό και γη

Ο Μητροπολίτης Νικόλαος τονίζει ότι η Παναγία κατέχει μοναδική θέση στην ιστορία του κόσμου. «Τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξοτέρα των Σεραφείμ», όχι απλώς γιατί γέννησε τον Χριστό, αλλά γιατί, όπως επισημαίνει, αποτελεί το πλησιέστερο πρόσωπο προς τον Θεό και συγχρόνως το πλησιέστερο πρόσωπο προς τον καθένα μας. Είναι “πιο κοντά από τους συγγενείς μας, τον φύλακα άγγελό μας, ακόμα και από τη μητέρα μας”.

Ο Σεβασμιώτατος εξηγεί ότι η σχέση με την Παναγία γεννά εμπιστοσύνη, ευγνωμοσύνη, παρηγοριά και φως. Είναι η Μητέρα που ακούει και μεσιτεύει, που δεν απορρίπτει κανέναν. «Ουδείς προστρέχων επ’ Αυτή καταισχυμένος απέρχεται», θυμίζει με λόγια των Πατέρων.

Το θαύμα της ενανθρώπησης και το βίωμα της καρδιάς

Ο Μητροπολίτης, που έχει αφιερώσει πολυετή μελέτη στην ορθόδοξη θεολογία και είναι γνωστός για τη βαθιά του προσέγγιση στο πρόσωπο της Παναγίας, τονίζει ότι η Θεοτόκος αποτελεί την πύλη της σωτηρίας, καθώς μέσω αυτής ο Θεός έγινε άνθρωπος. Δεν πρόκειται για έναν απλό βιολογικό ρόλο, αλλά για θεολογική μεγαλειότητα: η Παναγία εισάγει την ανθρωπότητα στο μυστήριο του Θεού.

Η αναφορά του σε μεγάλους Πατέρες – Ιωάννη τον Δαμασκηνό, Γρηγόριο τον Παλαμά, Νικόδημο τον Αγιορείτη – αποσκοπεί στο να δείξει ότι η τιμή στην Παναγία δεν είναι υπερβολή, αλλά καρπός θεοπτίας και θεολογικού βιώματος.

Προσευχή και καρπός: Πορεία προς την ελευθερία

Ο Αύγουστος, με την παρακλητική προσευχή και την κορύφωση στη Μετάσταση της Θεοτόκου, είναι χρόνος εσωτερικής εργασίας. Ο Σεβασμιώτατος εύχεται «να δώσει ο Θεός να υπάρχει ουσιαστική καρποφορία στην προσευχή», ενώ προτρέπει να ζητήσουμε την λύτρωση από τις ανάγκες, τις θλίψεις, τους πόνους και τις καθημερινές δυσκολίες, όχι με τρόπο μαγικό, αλλά μέσω της εσωτερικής μεταμόρφωσης που φέρνει η σχέση με την Παναγία.

Η ευχή του να αποτελέσει η Θεοτόκος «το μυστικό πρότυπο της εν Χάριτι και εν Πνεύματι άλλης ζωής», αποκαλύπτει το θεμελιώδες μήνυμα: Η ζωή με τον Θεό δεν είναι απλώς βοήθεια, αλλά ριζική αλλαγή ύπαρξης.

Παράκληση, όχι συνήθεια αλλά εμπειρία

Η περίοδος του Δεκαπενταύγουστου, που έχει πλέον αρχίσει, δεν είναι «τυπική προσευχή», αλλά πρόσκληση για ουσιαστικό διάλογο με την Παναγία. Οι παρακλήσεις που ψάλλονται κάθε βράδυ στην Εκκλησία γίνονται, όπως λέει ο Μητροπολίτης, φωτισμός ψυχής, εφόσον ειπωθούν «με πόνο, πίστη και ταπείνωση». Αυτή η προσευχή είναι που μεταμορφώνει τον άνθρωπο και του χαρίζει ό,τι δεν μπορεί να φέρει ούτε η λογική ούτε η επιστήμη.

Σχόλια στο Ευαγγέλιο της Κυριακής (Η΄Ματθαίου)

 

 

Ο Άρτος της ζωής

«Έφαγαν πάντες και εχορτάσθησαν»

Μπροστά από ένα άλλο σημαντικό θαύμα του Κυρίου μάς φέρνει η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Πρόκειται για τον πολλαπλασιασμό των άρτων, με τους οποίους μπόρεσαν να χορτάσουν πέντε χιλιάδες άνθρωποι.

Πλησίαζε το ηλιοβασίλεμα. Όταν οι μαθητές αντιλήφθηκαν ότι η ώρα ήταν περασμένη, και τον κόσμο ήδη άρχισε να τον καταλαμβάνει η πείνα, θεώρησαν φρόνιμο να απευθυνθούν στο Διδάσκαλό τους. Ήταν σίγουροι ότι όπως πάντα θα έδινε και εδώ λύση. 

Γνώριζαν πολύ καλά ότι όταν υπάρχει η πραγματική πίστη, εκεί που σταματά η ανθρώπινη δύναμη επενεργεί η παντοδυναμία του Θεού. Δεν έπεσαν έξω. Με τη θαυματουργική ενέργεια του Κυρίου, αποδείχθηκαν αρκετά πέντε ψωμιά και δύο ψάρια για να χορτάσουν πέντε χιλιάδες άντρες, χωρίς να υπολογίζονται οι γυναίκες και τα παιδιά. «Έφαγον πάντες και εχορτάσθησαν, και ήραν το περισσεύον των κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις».

Η θεία ευλογία

Κατά την επίγεια παρουσία του, ο Κύριος έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για το σώμα του ανθρώπου. Άλλωστε, αργότερα ο απόστολος Παύλος θα το χαρακτηρίσει ναό του Αγίου Πνεύματος. Έτσι, βλέπουμε ότι ο Χριστός θεραπεύει ασθενείς, ανασταίνει νεκρούς και σε πολλές περιπτώσεις αποκαθιστά την υγεία ταλαιπωρημένων ανθρώπων. Δεν ήταν λοιπόν δυνατό να μην ενδιαφερθεί για να χορτάσουν πεινασμένοι άνθρωποι. 

Με τον πολλαπλασιασμό των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων σε έρημο τόπο χόρτασαν πέντε χιλιάδες άνδρες που έσπευσαν για να τον ακούσουν. Στον τόπο, επίσης, ήταν ένα πλήθος από γυναικόπαιδα. Στην περίπτωση, πολύ εύστοχα ο ιερός Χρυσόστομος σχολιάζει: «Ο τόπος μπορεί να είναι έρημος, όμως ανάμεσά  σας βρίσκεται Εκείνος που τρέφει την οικουμένη. Η ώρα έχει περάσει, αλλά μαζί σας συνομιλεί Εκείνος, που δεν υπόκειται στο χρόνο».

Ο Αρχιεπίσκοπος Σινά για την ψήφιση του Νομοσχεδίου

 

Ακολουθεί δήλωση του Αρχιεπισκόπου Σινά κ. Δαμιανού με αφορμή την ψήφιση του Νομοσχεδίου που αφορά την Ιερά Μονή της Αγίας Αικατερίνης Σινά:

«Χαιρετίζω με ανεκλάλητη χαρά και τιμή την ψήφιση του Νομοσχεδίου, Νόμο πλέον του Κράτους, που αφορά την παρουσία της Μονής μας στην Ελλάδα. 

Μετά από μια μακρά περίοδο νομικής ανυπαρξίας, η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, με πρώτη την Υπουργό Παιδείας  Σοφία Ζαχαράκη αλλά και με την ομόθυμη και ολόθυμη συμπαράσταση του συνόλου σχεδόν του πολιτικού στερεώματος, μας αναγνωρίζει νομική ύπαρξη προσδίδοντας στην εκπροσώπηση της Μονής μας στην Ελλάδα (μέσω των Μετοχίων της), νομική προσωπικότητα δημοσίου Δικαίου.

Ευχαριστούμε προσωπικά τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ.Νικόλαο Ανδρουλάκη, τον Αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ κ. Σωκράτη Φάμελλο, τον Αρχηγό του ΚΚΕ κ. Δημήτρη Κουτσούμπα, τον Αρχηγό της Ελληνικής Λύσης κ.Κυριάκο Βελόπουλο, τον Αρχηγό της Νέας Αριστεράς κ. Αλέξιο Χαρίτση και την Αρχηγό της Πλεύσης Ελευθερίας κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου, οι οποίοι ευλαβικά και ανυστερόβουλα πανεθνικά συνέτρεξαν την Μονή μας στη λύση χρονίωνπροβλημάτων της.

Προσευχόμαστε η πάνσοφη Αγία Αικατερίνη να φωτίζει Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση, ώστε να οδηγούν, όπως τώρα, την πατρίδα μας στο Φως, πού πολύ περισσότερο σήμερα έχουν τόσο ανάγκη οι ψυχές μας όσο και η κοινωνία μας.

Εκτός από το φαγητό στη νηστεία… δες και κάτι άλλο…

 

Σε κάθε νηστεία δυστυχώς το θέμα μας είναι το φαγητό.

«Τι να μην φάω για να κοινωνήσω;», όχι ποιον να μην φάω και γενικά να προσέχω να μην τρώω κανέναν με τη γλώσσα μου για να κοινωνήσω.

Σχεδόν πάντα το ερώτημα των πιστών είναι το εξής: «Πάτερ, χάλασα τη νηστεία και έφαγα ένα παγωτό, μπορώ να μεταλάβω;» Ποτέ όμως δεν θα ακούσουμε: «Πάτερ, έχω κακία για τον τάδε άνθρωπο ή κατηγόρησα και κουτσομπόλευσα τον δείνα, μπορώ να μεταλάβω;»

Από τις παραπάνω ερωτήσεις καταλαβαίνουμε ότι μιλάμε για ειδωλολατρία και όχι για σχέση και συνάντηση.

Το φαγητό είναι πάντα στην πρώτη θέση των συζητήσεων. Ξεχνάμε ότι η νηστεία είναι μια υπαρξιακή στάση και σχέση του ανθρώπου με τον Χριστό και φυσικά αφορά όλες τις αισθήσεις και όλον τον άνθρωπο και όχι μόνο ένα μέρος αυτού.

Θέλω όμως να σταθώ στο εξής. Το φαγητό πλέον είναι ξεπερασμένο. Θέλω να πω ότι οι άνθρωποι έχουν πολλές διατροφικές εναλλακτικές οπότε το παίζουν και άνετοι, με την έννοια ότι κάνουν χαλαρά τη νηστεία με τα vegan προϊόντα και θεωρούν ότι αφού τη βγάζουν χαλαρά, κοινωνούν και τα έχουν καλά με τον Θεό.

Μήπως στη νηστεία κάποια στιγμή οφείλουμε να εισάγουμε και κάποιες άλλες αγωνιστικές και ασκητικές τακτικές;

Τι ωραίο θα ήταν πλέον οι νηστείες να έχουν έναν κανόνα αποχής από τα social ή το κινητό! Και δεν μιλάω για τους ανθρώπους που το χρησιμοποιούν επαγγελματικά, αλλά για εκείνους που χαζεύουν ή μπορεί να κουτσομπολεύουν μέσα από εκεί, να βγάζουν κακίες, ή να σπαταλούν πολύτιμο χρόνο.

Δεκαπενταύγουστος!

 

Αύγουστος: Ο μήνας της Παναγίας!

 

 

Ο Αύγουστος είναι για μας τους Ορθοδόξους ο μήνας της Παναγίας.

Η μεγάλη γιορτή της Κοιμήσεώς της δεσπόζει καταμεσής του, κ’ οι Παρακλήσεις προς τη Χάρη της, που αρχίζουν από την πρώτη κιόλας μέρα του και συνεχίζονται ως την προπαραμονή της γιορτής, καθώς και η «απόδοσή» της στις εικοσιτρείς, τα «εννιάμερα της Παναγίας» -όπως συνηθίσαμε να τα λέμε- αγιάζουν όλο το μήνα.

Παράλληλα, η γιορτή της Καταθέσεως της Αγίας Ζώνης της Θεοτόκου στις τριανταμία, τον επισφραγίζει. Έτσι, ολόκληρο τον Αύγουστο, η παρουσία της Μεγάλης Μάνας του Χριστού και των Χριστιανών γλυκαίνει τις ψυχές μας!

Γιορτάζοντας τη Κοίμηση της Θεοτόκου, ουσιαστικά γιορτάζουμε τη νίκη της ζωής ενάντια στο θάνατο. Δεν γιορτάζουμε τον θάνατο της Παναγίας, αλλά την αγία Κοίμηση της και τη Μετάστασή της στους ουρανούς! Ο τάφος της Παναγίας είναι κενός. Άδειος!

Το θεοδόχο σώμα της, το Σώμα που έκλεισε μέσα του το πυρ της Θεότητας χωρίς να καταφλεγεί, δεν ήταν δυνατόν ν’ ακολουθήσει το δρόμο της φθοράς! Αλλοιώθηκε, αφθαρτίσθηκε, όπως λέει ο θείος Παύλος: «Οι νεκροί, θα επιστρέψουν στη ζωή άφθαρτοι και μείς οι ζωντανοί θ’ αλλάξουμε το παλιό με ένα νέο σώμα. Πρέπει αυτό που είναι να μεταμορφωθεί σε άφθαρτο, κι αυτό που είναι θνητό να γίνει αθάνατο» (Α’ Κορ. 15: 52-53). Κατ’ αυτό τον τρόπο, το πανάγιο σώμα της Θεοτόκου, πνευματικά αλλαγμένο και αθάνατο, μετατέθηκε από τη χωματένια αγκαλιά της γης, στην άκτιστη και ζωοδόχο αγκάλη του Τριαδικού Θεού.

Έτσι, η γιορτή του Δεκαπενταύγουστου έχει πολλά από το χαρακτήρα του Πάσχα: Πέρασμα από τη φθορά στην αφθαρσία, από τη γη στον ουρανό, από το θάνατο στη ζωή την αιώνια! Έχει επίσης αρκετά κι απ’ τη γιορτή της Αναλήψεως, γιατί, όπως λέει ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος, «Με την Ανάληψη και τη Μετάσταση μπήκαν στον Παράδεισο σωματικά ο καινούργιος Αδάμ και η καινούργια Εύα, ο Ιησούς Χριστός και η Παρθένος Μαρία»!

Όχι το δικό μας

 

Στην τελείωση οδηγεί ο Κύριος, που έρχεται και κατοικεί 

μέσα μας, όταν εμείς εκτελούμε τις εντολές Του. 

Και μια από τις πρώτες εντολές είναι να γίνεται

Ἀνακομιδή Τιμίων Λειψάνων Ἁγίου Πρωτομάρτυρα Στεφάνου

 

Τὸ γεγονὸς αὐτὸ συνέβη στὰ χρόνια ποὺ οἱ μεγάλοι διωγμοὶ τῶν πρώτων χριστιανῶν εἶχαν κοπάσει καὶ αὐτοκράτωρ ἦταν ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος.

Τότε, ὁ Ἅγιος Στέφανος φανερώθηκε τρεῖς φορὲς σὲ κάποιον εὐσεβῆ γέροντα ἱερέα, τὸ Λουκιανό, καὶ τοῦ ἀποκάλυψε τὸν τόπο, ὅπου ἦταν κρυμμένο τὸ λείψανό του.  

Αὐτὸς ἀμέσως τὸ ἀνέφερε στὸν Πατριάρχη Ἱεροσολύμων Ἰωάννη, ποὺ μὲ τὴ σειρὰ του πῆγε στὸν ὑποδεικνυόμενο τόπο καὶ πράγματι βρῆκε τὸ Ἱερὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου Στεφάνου. 

Κατὰ τὴν εὕρεση ἔγινε μεγάλος σεισμός, καὶ τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου πλημμύρισε εὐωδία τοὺς παρευρισκόμενους στὸν τόπο ἐκεῖνο.

Λέγεται ὅτι ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ἀκούστηκαν ἀγγελικὲς φωνές, ποὺ ἔλεγαν «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Δηλαδή, δόξα ἂς εἶναι στὸ Θεό, στὰ ὕψιστα μέρη τοῦ οὐρανοῦ καὶ στὴν ταραγμένη ἀπὸ τὴν ἁμαρτία γῆ ἂς βασιλεύσει ἡ θεία εἰρήνη, διότι ὁ Θεὸς φανέρωσε τὴν εὐαρέσκειά Του στοὺς ἀνθρώπους, μὲ τὴν ἐνανθρώπιση τοῦ Υἱοῦ Του.

Φανέρωναν, ἔτσι, οἱ ἄγγελοι περίτρανα ὅτι ὁ πρωτομάρτυρας Στέφανος μαρτύρησε γιὰ τὴν ἀγάπη καὶ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ.

Καλημέρα!

 

Στον βηματισμό του Δεκαπενταυγούστου.

  

Στο λιόγερμα, τα βήματα σβήνουν.
Τα σπίτια σωπαίνουν όπως οι παλιοί.
Μυρίζουν βασιλικό και ιδρώτα οι αυλές.
Στο καμπαναριό, μια σκιά ανάβει το πρώτο φώς.
Κανείς δεν την είδε.

Είναι η ώρα που ο κόσμος ξαναθυμάται
πως δεν είναι μόνος.
Όχι γιατί βρήκε απάντηση·
μα γιατί το ερώτημα
στάθηκε όρθιο στο κατώφλι.

Κι εσύ, Παναγία,
δε μιλάς·
μα η σιωπή σου γίνεται σώμα
και στέκει δίπλα μας.

Δεν πιστεύεις πάντα.
Απλώς ελπίζεις.
Όχι με τη φωνή με τα γόνατα.

Όταν ο κόσμος γιορτάζει τα εύκολα
κι εσύ ζητάς μια αλήθεια γυμνή,
τότε καταλαβαίνεις
γιατί γράφτηκαν οι παρακλήσεις.

Όχι για να σε σώσουν,
μα για να σε σηκώσουν.

Να σε βάλουν πάλι μέσα στο σώμα σου,
εκεί που χτυπά η καρδιά,
εκεί που ο πόνος δεν έχει στόμφο
κι η χαρά δεν χρειάζεται χειροκρότημα.

Εκεί σε περιμένει Εκείνη·
όχι ως δόξα,
αλλά ως ψίθυρος.
Μάνα χωρίς θρίαμβο,
μόνο φώς.

Αν σταθείς μπροστά στην εικόνα
με μάτια άδεια,
θα δεις.

Όσιος Πορφύριος: Αποκαλύπτει γεγονότα του παρελθόντος, του παρόντος και τι θα γίνει στο μέλλον

 

Θα σας διηγηθώ μερικά παραδείγματα, για να καταλάβετε ότι ο Θεός στους αξίους Του με τρόπο απλό και φυσικό κάνει μεγάλες αποκαλύψεις.

Αποκαλύπτει γεγονότα του παρελθόντος, του παρόντος και τι θα γίνει στο μέλλον. Τους αποκαλύπτει το βάθος της ψυχής των ανθρώπων, τους πόνους και τις χαρές τους, τις αμαρτίες και τα χαρίσματά τους, τις σωματικές και ψυχικές ασθένειές τους, το χρόνο και τον τρόπο τού θανάτου τους.

***

Ακούω τους παλμούς του σύμπαντος

Ήταν μια Κυριακή, όταν επισκέφτηκα το Βυζαντινό Μουσείο, διότι ήθελα να παρακολουθήσω πως κάνανε την ξενάγηση άλλοι συνάδελφοι που ήταν πιο έμπειροι από μένα. Εκεί συνάντησα την κ. Τερέζα (Σειραδάκη) να κάνει δημόσια ξενάγηση σε ένα γκρουπ και θαύμασα τον τρόπο με τον οποίο συνέδεε την αρχαία τέχνη με το Βυζάντιο. Τη συνέδεε και με τον Θεό και σε ανυψωνε πνευματικά! Κάποια στιγμή είπε:

– Γνωρίζω προσωπικά έναν ιερέα που πολλές φορές κατά την διάρκεια της θείας Λειτουργίας ακούει τους παλμούς του σύμπαντος! Αυτός ο παππούλης μου είπε: “Ό,τι έχει ζωή έχει και κίνηση. Και ότι έχει κίνηση έχει και παλμό. Το σύμπαν όλο κινείται, διότι όλα τα ουράνια σώματα κινούνται και έχουν παλμό. Στη θεία Λειτουργία…, την ώρα της θείας Ευχαριστίας, ακούω τους παλμούς του σύμπαντος. ” Αυτό που σας λέω μου το αποκάλυψε ο ίδιος ο χαρισματικός ιερέας!

Η ΠΡΟΟΔΟΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

  

Η Εκκλησία την 1η Αυγούστου εισέρχεται στην περίοδο της Νηστείας του Δεκαπενταυγούστου. Την ίδια δε ημέρα εορτάζει την Πρόοδο του Τιμίου Σταυρού. 

Ενθυμούμεθα το ταξίδι της Αγίας Ελένης στην Παλαιστίνη στις αρχές του 4ου αιώνα, την εύρεση θαυματουργικά του Τιμίου Σταυρού του Χριστού και την μεταφορά Του στην Κωνσταντινούπολη.

Στην Κωνσταντινούπολη, μετά την προσκύνηση του Τιμίου Ξύλου, γινόταν η λεγόμενη Πρόοδος, δηλαδή η περιφορά Του μέσα στην πόλη. Ο Ευστρατιάδης αναφέρει τα έξης: «Κατά την ημέραν ταύτην εξήγετο εκ του σκευοφυλακίου της μεγάλης εκκλησίας ο Τίμιος Σταυρός, περιήγετο ανά την πόλιν και εξετίθετο εις διαφόρους ναούς προς προσκύνησιν και αγιασμόν των πιστών και πάλιν απετίθετο εις το σκευοφυλάκιον».

Ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος στο έργο «Έκθεσις Βασιλείου τάξεως» περιγράφει τον τρόπο που γινόταν, τόσο η προσκήνηση, όσο και η περιφορά. Το Τίμιο Ξύλο, λοιπόν, προσφερόταν για προσκύνηση από τους πιστούς από τις 23 Ιουλίου και για επτά ημέρες. 

Παντελής Θαλασσινός - Αύγουστος είναι |