Κυριακή 5 Μαΐου 2024
ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΘΕΑΣΑΜΕΝΟΙ
Πολλοί εἶναι οἱ μάρτυρες τῆς ᾿Αναστάσεως τοῦ Σωτήρα. ῾Η νύχτα καί τό φῶς τό πανσέληνο, διότι ἦταν ἡ δεκάτη ἕκτη νύχτα καί τό φεγγάρι ἦταν ὁλόγιομο.
Η ταφόπετρα πού δέχτηκε τόν Κύριο κάτω ἀπό τή σκέπη της καί ὁ λαξευτός βράχος πού θά ἐναντιωθεῖ καί θά ξεμπροστίσει τούς ᾿Ιουδαίους, διότι αὐτός εἶδε τόν Κύριο.
Ο λίθος πού κύλισαν τότε μπροστά στό μνῆμα, ὁ ὁποῖος βρίσκεται ἐκεῖ καί μέχρι σήμερα μαρτυρεῖ τήν ᾿Ανάσταση. Οἱ ῎Αγγελοι τοῦ Θεοῦ πού ἦταν παρόντες, ἔδωσαν καί αὐτοί μαρτυρία γιά τήν ᾿Ανάσταση τοῦ Μονογενοῦς. ῾
Ο Πέτρος, ὁ ᾿Ιωάννης, ὁ Θωμᾶς καί ὅλοι οἱ ἄλλοι ᾿Απόστολοι, ἀπό τούς ὁποίους μερικοί ἔτρεξαν στό μνῆμα καί εἶδαν τά σάβανα τῆς ταφῆς, μέ τά ὁποῖα τόν εἶχαν τυλίξει προηγουμένως, νά βρίσκονται μέσα στόν τάφο μετά τήν ᾿Ανάσταση, ἐνῶ ἄλλοι ψηλάφησαν τά χέρια Του καί τά πόδια Του (πρβλ. Λουκ. 24, 39) καί εἶδαν τά σημάδια ἀπό τά καρφιά (πρβλ. ᾿Ιωάν. 20, 25). ῞
ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ
Οι γυναίκες οι οποίες παραβρέθηκαν κατά την εσπέρα της Παρασκευής, στον ενταφιασμό του Σωτήρα, δηλαδή η Μαρία η Μαγδαληνή και οι υπόλοιπες, όταν επέστρεψαν από το Γολγοθά στην πόλη, ετοίμασαν αρώματα και μύρα για να αλείψουν το σώμα του Ιησού, και την επομένη μέρα απείχαν από κάθε δραστηριότητα λόγω της αργίας του Σαββάτου.
Κατά το βαθύ όρθρο, όμως, της Κυριακής, η οποία ονομάζεται από τους Ευαγγελιστές «πρώτη Σαββάτου» και «μία Σαββάτων», δηλαδή πρώτη μέρα της εβδομάδος, μετά από τριάντα έξι σχεδόν ώρες από τη νέκρωση του ζωοδότη Λυτρωτή, έρχονται με νεκρώσιμα αρώματα στον τάφο. Και ενώ σκέπτονταν τη δυσκολία της αποκυλίσεως του λίθου από την είσοδο του τάφου γίνεται σεισμός φοβερός, και Άγγελος με αστραπηφόρα όψη και χιονόφωτη στολή, αφού αποκύλισε το λίθο και κάθισε πάνω σε αυτόν, έκανε τους φύλακες να τρομάξουν και τους έτρεψε σε φυγή.
Οι γυναίκες, στο μεταξύ, αφού μπήκαν στον τάφο και δε βρήκαν το σώμα του Ιησού, βλέπουν δύο Αγγέλους λευκοφορεμένους, με αντρική μορφή, οι οποίοι αφού τους φανέρωσαν την ανάσταση του Σωτήρα, στέλνουν για να απαγγείλουν τρέχοντας γρήγορα, στους μαθητές τις χαρούμενες ειδήσεις.
Σε μικρό χρονικό διάστημα φθάνουν και ο Πέτρος με τον Ιωάννη, αφού έμαθαν τι έγινε από τη Μαρία τη Μαγδαληνή, όπως ήδη ειπώθηκε, και μπαίνουν στον τάφο, βρίσκουν μόνο τα σάβανα. Γι’ αυτό ανέρχονται όλοι στην πόλη με χαρά, κήρυκες της ανήκουστης αναστάσεως του Χριστού, το οποίον και είδαν πραγματικά ζωντανό πέντε φορές κατά την σημερινή εορτή.
Ἡ Ἁγία Εἰρήνη ἡ Μεγαλομάρτυς
Ἡ Ἁγία Μεγαλομάρτυς Εἰρήνη ἄθλησε κατὰ τὸν 4ο αἰώνα μ.Χ. Ἦταν θυγατέρα τοῦ Λικινίου, ποὺ ἦταν βασιλιὰς κάποιου μικροῦ βασιλείου, καὶ τῆς Λικινίας. Καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Μαγεδὼν καὶ ἀρχικὰ ὀνομαζόταν Πηνελόπη.
Ὅταν ἡ Ἁγία ἔγινε ἕξι ἐτῶν, ὁ πατέρας της Λικίνιος τὴν ἔκλεισε σὲ ἕνα πύργο καὶ ἀνέθεσε τὴν διαπαιδαγώγησή της σὲ κάποιον γέροντα, ὀνόματι Ἀπελλιανό, ὁ ὁποῖος καὶ ἔγραψε τὰ ὑπομνήματα τοῦ μαρτυρίου αὐτῆς.
Μία νύχτα ἡ Εἰρήνη εἶδε τὸ ἑξῆς ὅραμα: μπῆκε στὸν πύργο ἕνα περιστέρι κρατώντας μὲ τὸ ράμφος του κλαδὶ ἐλιᾶς, τὸ ὁποῖο καὶ ἄφησε ἐπάνω στὸ τραπέζι. Ἐπίσης, μπῆκε καὶ ἕνας ἀετὸς μεταφέροντας στεφάνι ἀπὸ ἄνθη, τὸ ὁποῖο τοποθέτησε καὶ αὐτὸς ἐπάνω στὸ τραπέζι.
Ἔπειτα μπῆκε ἀπὸ ἄλλο παράθυρο ἕνας κόρακας, ὁ ὁποῖος ἔβαλε ἐπάνω στὸ τραπέζι ἕνα φίδι. Τὸ πρωὶ ποὺ ξύπνησε ἀποροῦσε καὶ σκεπτόταν τί ἄραγε νὰ σημαίνουν αὐτὰ ποὺ εἶδε. Τὰ διηγήθηκε λοιπὸν στὸν γέροντα Ἀπελλιανὸ καὶ ἐκεῖνος τὰ ἑρμήνευσε ὡς προάγγελμα τῶν στεφάνων τῆς δόξας καὶ τοῦ μαρτυρικοῦ τέλους αὐτῆς μετὰ τὴ βάπτισή της.
Στὸ Χριστιανισμὸ ἑλκύσθηκε ἀπὸ κάποια κρυπτοχριστιανὴ νέα, ἡ ὁποία, λόγω τῆς τιμιότητας καὶ τῶν ἀρετῶν της, ἔχαιρε μεγάλης ἐκτιμήσεως ἀπὸ τοὺς γονεῖς τῆς Πηνελόπης καὶ εἶχε τοποθετηθεῖ ἀπὸ αὐτοὺς ὡς θεραπαίνιδα τῆς θυγατέρας τους. Ἕνας ἱερεύς, ὀνόματι Τιμόθεος, βάπτισε κρυφὰ τὴ νεαρὴ ἡγεμονίδα καὶ τὴ μετονόμασε Εἰρήνη.
Τὸ γεγονὸς δὲν ἄργησε νὰ πληροφορηθεῖ ὁ πατέρας της Λικίνιος, ὅταν μάλιστα ἡ Ἁγία Εἰρήνη συνέτριψε τὰ εἴδωλα τῆς πατρικῆς της οἰκίας ὀμολογώντας μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο τὴν πίστη της στὸν Χριστό. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἀνακρίθηκε καὶ καταδικάσθηκε πρῶτα ἀπὸ τὸν ἴδιο της τὸν πατέρα. Στὴ συνέχεια ἔπαθε πολλὰ ἀπὸ τοὺς Πέρσες καὶ τοὺς βασιλεῖς αὐτῶν Σεδεκία καὶ Σαπώριο Α’.
Σάββατο 4 Μαΐου 2024
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ (ΓΙΑ ΕΜΑΣ) ΑΝΕΣΤΗ;
Ίσως δεν πρέπει να σπεύδουμε να διαλαλούμε εύκολα τη χαρά και τη δοξολογική διάθεσή μας για την Ανάσταση του Χριστού!
Όχι γιατί βεβαίως δεν της πρέπει «πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις», αφού με την Ανάσταση του Κυρίου πατήθηκε ο μεγαλύτερος και έσχατος εχθρός του ανθρώπου, ο θάνατος - το «Χριστός ανέστη» συνιστά δικαίως τον νικητήριο παιάνα της Εκκλησίας, τόσο που χωρίς την Ανάσταση «ματαία η πίστις ημών» κατά τον απόστολο.
Αλλά για την προϋπόθεση που θέτει η ίδια η Εκκλησία, προκειμένου να ψάλλουμε το «Χριστός Ανέστη». Κι η προϋπόθεση αυτή είναι η εκ καρδίας συγχώρηση των πάντων, έστω και των θεωρουμένων εχθρών μας. Ο εκκλησιαστικός υμνογράφος δεν θα μπορούσε να είναι πιο σαφής στο δοξαστικό των Αίνων της Πασχαλινής ακολουθίας: «Συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει, και ούτω βοήσωμεν: Χριστός Ανέστη εκ νεκρών».
Καλή Ανάσταση!
«Ναι, ἐκείνους ποὺ ἔχουνε αὐτὴ τὴν εὐλογημένη ἁπλότητα τῆς διάνοιας, τοὺς μακάρισε ὁ Κύριος, λέγοντας: «Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται».
Καὶ στὸν Θωμᾶ, ποὺ γύρευε νὰ τὸν ψηλαφήσῃ γιὰ νὰ πιστέψῃ, εἶπε: «Γιατὶ μὲ εἶδες Θωμᾶ, γιὰ τοῦτο πίστεψες; Μακάριοι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν εἴδανε καὶ πιστέψανε.
Αλβανίας Αναστάσιος: «Υπερνίκηση των θλίψεων με τη δύναμη της Αναστάσεως».
† Αναστάσιος
Αρχιεπίσκοπος Tιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας
Πάσχα 2024
Υπερνίκηση των θλίψεων με τη δύναμη της Αναστάσεως
«Τοῦ γνῶναι αὐτὸν καὶ τὴν
δύναμιν τῆς ἀναστάσεως αὐτοῦ» (Φιλ. 3:10)
Νικητήρια και παρήγορα αντηχεί και πάλι ο αναστάσιμος παιάνας «Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας...», μέσα στο έρεβος της μελαγχολίας από τα ποικίλα οδυνηρά γεγονότα, στην Ουκρανία, στη Γάζα, στο Σουδάν, στην Αϊτή και σε άλλα μέρη της γης∙ αλλά ακόμα και στο άμεσο περιβάλλον μας, που συχνά ταλανιζεται από στενοχώριες, διχασμούς, εχθρότητες, σοβαρές ασθένειες, ποικιλόμορφες κρίσεις.
Η χριστιανική πίστη μάς ενισχύει με μία μεγάλη βεβαιότητα. Γνωρίζουμε ότι είμαστε ευάλωτοι, ότι έχουμε "τὸν θησαυρὸν τοῦτον (τῆς πίστεως) ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, " (Β' Κορ. 4:7-8), όμως, αυτό συμβαινει «ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν·».
Η πασχαλινή περίοδος ιδιαιτέρως μας προσκαλεί να προσεγγίσουμε τον παθόντα και αναστάντα Χριστό με έναν προσωπικό βιωματικό τρόπο: «τοῦ γνῶναι αὐτὸν καὶ τὴν δύναμιν τῆς ἀναστάσεως αὐτοῦ καὶ τὴν κοινωνίαν τῶν παθημάτων αὐτοῦ, συμμορφούμενοι τῷ θανάτῳ αὐτοῦ» (Φιλ. 3:10).
Γιατί αναστήθηκε ο Χριστός.
α) Για να φανερώσει, ότι Εκείνος είναι πραγματικά η Ανάσταση και η Ζωή
β) Γιατί ο θάνατος και ο Άδης δεν μπορούσαν να Τον κρατήσουν, επειδή ήταν Θεός
γ) Γιατί ως Παντοδύναμος Θεός, είχε την εξουσία να πεθάνει, αλλά και να πάρει τη ζωή Του πίσω
δ) Για να γίνει ο Χριστός, η »απαρχή» της δικής μας αναστάσεως
ε) Για να αποδειχτεί η Θεία Του δύναμη
στ) Για την δικαίωσή μας
Σεβ. Πειραιώς: «Η Ανάσταση μας χαρίζει την επίγνωση της αιωνίου προοπτικής μας»
Προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς κ.Σεραφείμ τελέστηκε σήμερα Μεγάλο Σάββατο (4 Μαΐου 2024) το πρωί η Ακολουθία του Εσπερινού της Αναστάσεως (πρώτη Ανάσταση) μετά της Θείας Λειτουργίας του Μεγάλου Βασιλείου, στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Πειραιώς.
Κατά την διάρκεια του κηρύγματός του ο Σεβασμιώτατος, αναφερόμενος στους στίχους του Χερουβικού ύμνου της ημέρας «Σιγησάτω πάσα σάρξ βροτεία…», τόνισε πως «σε αυτούς τους ιερούς λόγους καταγράφεται όλο το Μυστήριο και όλη η κοινωνία αγάπης Θεού και κόσμου», «αλλά και η ανατροπή των δεδομένων του κόσμου της φθοράς».
«Για αυτό και καλούμαστε να σιγήσουμε κοσμικά, αλλά πνευματικά να αλαλάξουμε», πρόσθεσε, τονίζοντας πως ο Χριστός «ήρθε όχι να επιβληθεί, αλλά με άπειρη αγάπη να προβάλλει τον εαυτόν Του και να προσφέρει τη ζωή Του». «Έτσι άλλαξε τον κόσμο και έκαμε την τομή της ιστορίας στην προ Χριστού και μετά Χριστόν πραγματικότητα».
Σημειώνοντας πως η Αγία μας Εκκλησία ως Σώμα Χριστού αγωνίζεται «όχι απλώς να μας μεταβάλει σε ευγενέστερους και καλύτερους ανθρώπους, αλλά σε Θείας Φύσεως κοινωνούς» και «σε μετόχους της Θείας Ζωής» και επισημαίνοντας πως ο Κύριος παρέδωσε τον εαυτόν Του, υπογράμμισε: «Αυτό το θαύμα εορτάζουμε αυτή την ώρα της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος. Καθώς προγευόμεθα του μεγίστου γεγονότος της Αναστάσεως. Του συγκλονιστικού γεγονότος που υπερβαίνει όλη την ανθρώπινη ιστορία. Που ερμηνεύει τη ζωή και το θάνατο. Που απαντάει στα υπαρξιακά ερωτήματα».
«Η Ανάσταση μας χαρίζει την επίγνωση της αιωνίου προοπτικής μας», είπε σε άλλο σημείο του κηρύγματός του ο Σεβασμιώτατος, τονίζοντας πως η Εκκλησία επιμένει «για να καταστεί ο κάθε ένας και η κάθε μία από εμάς Ναός του Αγίου Πνεύματος, όπως οι Άγιοί μας». «Ναός του Αγίου Πνεύματος δεν είναι παρά η καρδιά μας και το σώμα μας, για αυτό και καλούμεθα να αγιαζόμεθα εν φόβω Θεού», συμπλήρωσε, τονίζοντας παράλληλα πως η Εκκλησία μας προτρέπει «να γίνει Εκείνος ο θησαυρός της υπάρξεώς μας και τότε», όπως χαρακτηριστικά είπε, «θα δείτε πώς αλλάζει η όρασή μας. Πώς οι αξίες μας πραγματικά οριοθετούνται με δύναμη και αλήθεια. Πώς βλέπουμε τη ζωή μας».
ΕΞΗΛΘΕ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ!!!
Σε κλίμα κατάνυξης και λαμπρότητας, παρουσία πλήθους πιστών, τελέστηκε σήμερα Μέγα Σάββατο 4 Μαΐου 2024 στον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα η λειτουργία της Αφής του Αγίου Φωτός.
Λίγα λεπτά μετά τις 14:00 ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος Γ΄ εξήλθε του Παναγίου Τάφου κρατώντας σε κάθε του χέρι αναμμένα 33 κεριά και μεταλαμπάδευσε το Άγιο Φως στους προσκυνητές που παρίσταντο για το «Δεύτε λάβετε Φως», καθώς και το μήνυμα της Ανάστασης στην ανθρωπότητα.
Μετά την Αφή, ο Πατριάρχης θα παραδώσει το Ανέσπερο Φως στον εκπρόσωπο της ελληνικής Πολιτείας, υφυπουργό Εξωτερικών Γιώργο Κώτσηρα, σε τελετή που θα πραγματοποιηθεί στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, ενώ σε ειδικό φανάρι θα το μεταφέρει στην Αθήνα, με ειδική πτήση, ο Έξαρχος του Παναγίου Τάφου.
Το αεροσκάφος που θα μεταφέρει το Αγιο Φως αναμένεται να φτάσει στο αεροδρόμιο Αθηνών «Ελευθέριος Βενιζέλος» περί τις 19:30 το απόγευμα, και στην συνεχεία, προγραμματίζεται η διανομή του σε όλη την ελληνική επικράτεια.
Η ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΑΦΗΣ:
Δέσποτα Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἡ ἀρχίφωτος σοφία τοῦ ἀνάρχου Πατρός. Ὁ φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον, ὁ εἰπών ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὁ εἰπών γενηθήτω φῶς καί ἐγένετο φῶς, Κύριε, ὁ τοῦ φωτός χορηγός, ὁ ἐξαγαγών ἡμᾶς ἀπό τοῦ σκότους τῆς πλάνης καί εἰσαγαγών εἰς τό θαυμαστόν φῶς τῆς σῆς ἐπιγνώσεως, ὁ τήν γῆν μέν πᾶσαν διά τῆς ἐν αὐτῇ ἐνσάρκου παρουσίας σου, τά καταχθόνια δέ διά τῆς εἰς Ἅδην καταβάσεώς σου φωτός πληρώσας καί χαρᾶς, μετά δέ ταῦτα διά τῶν ἁγίων σου ἀποστόλων φῶς καταγγείλας πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν.
Εὐχαριστοῦμεν σοι, ὅτι διά τῆς εὐσεβοῦς πίστεως μετήγαγες ἡμᾶς ἀπό σκότους εἰς φῶς καί γεγόναμεν υἱοί διά τοῦ ἁγίου βαπτίσματος, θεασάμενοι τήν δόξαν σου πλήρη οὖσαν χάριτος καί ἀληθείας· ἀλλ᾿ ὦ φωτοπάροχε Κύριε· ὁ τό μέγα φῶς ὤν, ὁ εἰπών, ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει.
Τι ακριβώς είναι η «πρώτη Ανάσταση»;
Το πρωί του Σαββάτου, τελειται στην Εκλησια η ακολουθία εσπερινού της Αναστασης.
Ετσι, εχει επικρατήσει ο λαός να ονομαζει τον εσπερινό της εορτής της Ανάστασης «Πρώτη Ανάσταση».
Η πρωτη Ανασταση, παντα συνοδευεται με θορυβους στην εκκλησια. Οι νεκροι, οι ψυχες... ελευθερωνονται απο τον αδη...
Αυτοι βιωνουν πρωτοι την ανασταση και μετα εμεις οι ζωντανοι.
Το χαρμόσυνο τροπάριο
«Ανάστα, ο Θεός, κρίνων την γην, ότι συ κατακληρονομήσεις εν πάσι τοις έθνεσι»
Πυροδοτεί το μεγαλο μηνυμα αλλα ομως, ειναι το ξεκίνημα της εορτής και όχι η ολοκλήρωσή της.
Η εορτη ολοκληρώνεται με την τελεση της επίσημης Θείας Λειτουργίας της εορτής, δηλαδή τα ξημερώματα της Κυριακής.
«Ο θάνατος δεν είναι το τέλος. Απ’ εκεί αναδύεται η Ανάσταση, η όντως Ζωή…»
Από τον τάφο η Ζωή
Είναι παρατηρημένο πως κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει το βίωμα κάποιου αν δεν περάσει το ίδιο ή κάτι παρόμοιο. Γι’ αυτό και τα πάθη του Χριστού, «για να ζήσει ο κόσμος», κατανοούνται στο σημείο που έγιναν, έστω και λίγο, προσωπικά βιώματα.
Αλήθεια, πώς θα κατανοήσεις το «περίλυπος έστιν η ψυχή μου έως θανάτου», που ο Κύριος είπε στη Γεσθημανή, αν η καρδία σου δεν πόνεσε και δεν έφτασες ποτέ σε σημείο συντριβής ακραίο και υπαρξιακά οριακό;
Πώς θα νιώσεις το λόγο Του πάνω στο σταυρό «Θεέ μου, Θεέ μου, ίνα τι με εγκατέλειπες;», αν ποτέ δεν ένιωσες μόνος κι εγκαταλελειμμένος από αυτούς που αγάπησες τόσο, που να είσαι πρόθυμος να θυσιαστείς γι’ αυτούς;
Πώς θα ερμηνεύσεις την «εις άδου κάθοδον», αν δεν έφτασες στο «Αμήν», δηλαδή την ταφόπλακα της αποτυχίας, το απόλυτο ψύχος και το πιο αβυσσαλέο σκοτάδι;
Ο Επιτάφιος, στολισμένος με λουλούδια και περιποιημένος από την αγάπη των χριστιανών, γίνεται το σημείο της αποτυχίας και ευλογίας του καθενός μας. Γιατί στο αδιέξοδο και την έσχατη ταπείνωση αρχίζει να αναδύεται η ζωή.
Όταν όλες οι δικές μας κτιστές κι αδύναμες προσπάθειες καταλήξουν στην αποτυχία, δοκιμάζεται η πίστη μας σε τέτοιο βαθμό που η κραυγή που βγάζουμε, το «Κύριε ελέησον» από τα σκοτάδια της ύπαρξής μας έλκει την αγάπη του Κυρίου μας κι Εκείνος ανασταίνεται μέσα μας και ρυθμίζει τα πάντα κατά το θέλημά Του, που πια είναι και δικό μας, όπως κι εμείς έχουμε γίνει ολότελα δικοί Του.
Να γιατί από τον τάφο του Χριστού, που σηματοδοτεί την ανθρώπινη αποτυχία και το τέλος του έργου Του, αναδύεται η Ζωή. Γι’ αυτό ερχόμαστε ιδίως οι πονεμένοι, οι δοκιμαζόμενοι, οι συντετριμμένοι κι ακουμπούμε, κι αγκαλιάζουμε και γονατίζουμε και περνούμε από κάτω από τον Επιτάφιό Του.
Το απατηλό τέχνασμα
Δεν έχει σημασία το πόσο έντεχνα καμουφλάρουμε τις επιθυμίες μας,
γεγονός είναι ότι πίσω τους στέκει πάντα ο εγωισμός, που πασχίζει να μας
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)